Erkenning en Waardering

Vorige week had ik een gesprekje met het Universum, de Cosmos, God, de Creatie of hoe jij het grotere geheel dan ook mag noemen. En dat ging over erkenning en waardering. Ergens in mijn jeugd besloot ik dat ik dat niet nodig had. Misschien omdat ik vond dat ik het te weinig kreeg. En dat het daarom makkelijker zou zijn om het niet te willen. Als ik het niet nodig heb, geeft het niets dat ik het niet krijg, toch?  Ik weet het niet precies. Intussen weet ik dat iedereen mens erkenning en waardering nodig heeft. Het staat in de piramide van Maslow (dus het moet wel waar zijn 😉 ). Naast eten, drinken en een dak boven mijn hoofd, heb ik hier ook behoefte aan.

Dat bleek tijdens mijn gesprekje van vorige week. Ik was aan het schrijven over mijn behoeftes. Over wat ik wilde in 2017, over mijn missie, mijn doelen voor dit jaar. En zo kwam ik uit bij erkenning. Ik kwam erachter dat ik behoefte had aan de erkenning van een ex partner. Iemand van wie ik ontzettend veel hield, maar die mijn dromen, wensen, ideeën, passies, missie niet snapte. Die vond dat ik beter bij een baas kon blijven werken. Die overigens ook vond dat ik dáár niet genoeg stappen zette om carrière te maken. Ik weet niet eens of hij dat laatste ooit zo expliciet uitsprak, maar dat is wel wat ik opgeslagen heb.

En nu kwam ik er gewoon achter dat ik dit nog steeds met me meedraag. Dat ik mezelf wilde bewijzen zodat ik zijn erkenning zou kunnen krijgen. Dat ik zou kunnen zeggen: “zie je wel, ik kan het wel. Mijn dromen komen wél uit. Ik kan op mijn eigen weg, mijn eigen manier komen waar ik wil zijn.” Het klinkt misschien raar, maar ik was redelijk ontdaan van deze ontdekking.

Ik wéét namelijk dat ik mijn eigen pad loop. En natuurlijk is het fijn om positieve reacties te krijgen, iedereen vindt een compliment fijn. Het is een bevestiging dat je goed bezig bent. Een bevestiging dat wat je doet aansluit bij waar behoefte aan is. Het is een bevestiging dat je een verschil hebt gemaakt in het leven van een ander. Maar ik heb ze niet meer NODIG. Het is niet zo dat ik ernaar smacht, het nodig heb om mijn missie te leven. En vorige week ontdekte ik, dat ik toch wel verlangde naar zijn erkenning.

Zelf- of Ander waardering

Als ik om me heen kijk, zie ik zoveel mensen. Zoveel mensen die zo graag gezien willen worden. Die zo graag erkend willen worden. Die zo graag willen horen dat ze het goed doen. Die zo graag van hun ouders, vrienden, familie, collega’s willen horen dat ze ertoe doen. En nogmaals, daar is niets mis mee. Je moet het alleen niet super hard NODIG hebben om te functioneren. Je moet er niet afhankelijk van zijn. Het moet er niet voor zorgen dat je dingen doet die je eigenlijk liever niet doet. Het moet er niet toe leiden dat je “ja” zegt op momenten dat je eigenlijk “nee” wil zeggen.  Het moet er niet voor zorgen dat je een rotgevoel krijgt op het moment dat je het NIET krijgt!

Als je dit herkent, vraag je dan eens af hoe het gesteld is met je ZELFvertrouwen en je ZELFwaardering. Als je deze namelijk (voornamelijk) haalt uit de mening van anderen, dan is het ANDERvertrouwen en ANDERwaardering!

Kun jij ontvangen?

Aan de andere kant zie ik ook veel mensen die moeite hebben met juist het ontvangen. Die het lastig vinden om waardering, erkenning, complimenten van anderen in ontvangst te nemen. Die liever niet in het middelpunt staan om applaus in ontvangst te nemen. Die complimenten afzwakken, niet geloven dat een ander het écht kan menen. Die niet snappen wáárom ze het compliment, het applaus krijgen. Ook hier komen we uit bij ZELFvertrouwen en ZELFwaardering. Wéten wat je waard bent, weten dat je ertoe doet!

 Just ASK

Terug naar mijn behoefte. Want IK heb zelfvertrouwen, ik weet wat ik waard ben, ik weet dat ik ertoe doe. En dan toch…… Of misschien wel dankzij…. of ondanks…..Toch die behoefte…..

Tijdens mijn gesprekje met het Universum vroeg ik of dit verlangen vervuld mocht worden. Mijn verlangen naar dat stukje erkenning. Op welke manier liet ik los. Door wie liet ik los. Wanneer liet ik los. Ik vroeg gewoon of mijn verlangen, mijn behoefte ingevuld mocht worden. Ik heb niet gevraagd om het verlangen wég te halen en heb niet geprobeerd het te analyseren.

Gisteren ging onverwacht de telefoon. HIJ was het. We spreken elkaar nu gemiddeld nog 1 keer per jaar, dus ik was verbaasd. We spraken over wat ik aan het doen was, de stappen die ik zette. De workshops die ik de komende maanden ga geven en alles wat me bezig hield.

En ik kreeg em!!!! Zijn erkenning. Hij zei dat hij het zo geweldig stoer vond dat ik de stap had genomen om mijn droom te vervullen.

Ask and thou shall be given. Het Universum vervult écht al mijn verlangens!

 En jij

Hoe zit dat bij jou? Durf jij te vragen? Vertrouw jij dat het je gegeven zal worden? Of denk je juist dat je bescheiden moet zijn? Dat je niet alles kunt krijgen in het leven? Want als DIT je overtuigingen zijn, is dat precies wat je gaat krijgen; niet alles….. een beetje dus…..

Als je hulp wil bij deze en andere overtuigingen, kijk dan op mijn website bij “je innerlijke krachtbronnen”. We kunnen er samen mee aan de slag zodat jij krijgt wat je echt wil!

Liefs Nina