Pfffffff
Wat heb ik mezelf in de weg gezeten de afgelopen 1,5 week. Op allerlei manieren heb ik mezelf afgeleid van wat ik écht te doen had. Ik heb mijn tuin onder handen genomen. De vreselijke klimop die de buren aan hun kant plantten maar die bij mij weelderig groeide, is eraf. Ik heb verschillende levels geprobeerd te halen bij een dom spelletje op mijn telefoon. Series gevolgd op tv. Heel veel geschreven in mijn dagboek over allerlei andere onderwerpen. Mijn liefdesleven eens serieus onder de loep genomen (trust me, dáár ging wat tijd inzitten….). En dat terwijl ik WIST wat ik eigenlijk te doen had. Terwijl ik WIST waar ik eigenlijk mee bezig moest zijn. Terwijl ik WIST waar ik eigenlijk mijn tijd aan te besteden had.
Herkenbaar? Dat je jezelf gewoon saboteert? Dat je je tijd gewoon verdoet? En dat je jezelf dan ook nog wijsmaakt dat het allemaal heel belangrijke dingen zijn die je aan het doen bent? Die echt NU moeten…..
Dat je gewoon een mega hoge muur neerzet, waar je wel overheen kunt kijken. Zodat je ziet hoe mooi het aan de andere kant is. Maar er gewoon lekker niet bij kunt. Of in ieder geval tegen jezelf zégt dat je er niet bij kunt (je hebt die muur tenslotte zelf gecreëerd, dus je kunt em ook weer weghalen.)
En waarom? Puur uit angst. Angst om iets in de wereld te zetten. Er zit namelijk al een hele tijd een geweldig programma in mijn hoofd. Nee, ik denk dat de geweldigheid van het programma in mijn hele lijf zit, behalve in mijn hoofd. Daar zitten alleen maar beperkende overtuigingen. Wie zit er op dat programma te wachten? JIJ vindt het geweldig, maar wat vindt de rest van de mensheid? Je bent al 2 programma’s aan het draaien, er komt binnenkort een 3e bij, hoezo een 4e? En ONLINE, je WILDE toch nooit online. WORKSHOPS, dát vind je leuk om te doen.
En in de tussentijd werd ook de roep om het wél te doen groter. In iedere meditatie kwam het naar voren. In iedere visualisatie, in iedere afstemoefening. Steeds opnieuw kwam dat programma weer langs. In uitnodigingen van Facebookvrienden om jezelf meer te laten zien. In posts waarin met de oproep om een grootsere ruimte in te nemen. Iedere keer als ik met mijn lijf in gesprek ging, voelde ik het.
Gisterochtend besloot ik maar eens om met mijn overtuigingen aan de slag te gaan. Wáár kwamen die overtuigingen nou vandaan? Dienden ze me? En hoe kwam ik ervan af?
Gisterochtend besloot ik maar eens om te kijken hoe het aanvoelde als ik mijn grootse ruimte in zou nemen. Want dit programma voelt echt aan als een stuk groter dan wat ik nu doe.
Gisterochtend besloot ik maar eens om alles recht in de ogen te kijken.
Gisterochtend besloot ik om eens te ontdekken welk stuk in mij me dit angstgevoel gaf.
Gisterochtend besloot ik om de boel maar eens anders te gaan bekijken.
Gisterochtend besloot ik om maar eens te kijken wat ik allemaal al geschreven had over dit programma. Want het spookte een paar maanden geleden ook al door mijn hoofd. Naar aanleiding van een post die ik plaatste op Facebook. Dat ik gestopt was met diëten, maar dat dít Elimination Diet me toch echt geweldig leek. Toen werd het idee geboren. Om daar een programma voor te maken. Maar toen liet het zich nog wegstoppen. Vanochtend keek ik en ik zag dat het eigenlijk AF was. Ik hoefde er niets meer aan te doen. Behalve dan….. het engste stuk….
Het in de wereld zetten. Het bekend maken. Mensen erover vertellen. Er een blog over schrijven, een post op FB plaatsen, de rest van de social media. Want ik weet natuurlijk ook wel dat ik het meest briljante programma kan bedenken dat super waardevol is, maar als niemand weet dát het er is……….
Dus ….. het komt eraan! Mijn online programma. 6 weken aan de slag om ondermijnende gevoelens uit je systeem te werken.
BOOSHEID
SPIJT
VERDRIET
ANGST
SCHULD
Grote jongens die van grote invloed kunnen zijn op jouw doen en laten. Maar die je absoluut niet dienen. En die je dus best een andere, mindere rol mag gaan geven!
Dus…. het komt eraan!
Stay tuned……….
Liefs Nina
Nog geen reacties.