De afgelopen week had ik super veel last van mijn arm. Het begon in mijn schouder en zakte vervolgens na een paar dagen naar mijn elleboog. Het deed pijn, het was onhandig. Ik kon geen autorijden en sliep slecht. Mijn allereerste reactie was eerlijk gezegd irritatie, want het kwam écht slecht uit! Ik wilde bloggen, mijn nieuwe workshops stonden net online, ik had een training in Utrecht. Ik moest een kind rondrijden. Ik was afhankelijk. Ongelofelijk verwend en gezegend als ik ben met een goed functionerend lijf.
Irritatie is niet de oplossing
En natuurlijk weet ik als geen ander dat irritatie niet de oplossing is, maar dát was wat ik voelde. Irritatie maakt namelijk dat je je alleen maar nóg slechter gaat voelen. Want dát wat je aandacht geeft, dat groeit! Dus hoe geïrriteerder je bent, hoe bozer je bent, hoe meer je in die energie blijft hangen. Er is echt nog nooit iemand die zich beter is gaan voelen door geïrriteerd te zijn. Bij niemand is ooit de pijn minder geworden door te blijven balen! Dus terug naar binnen.
Wat wil mijn lijf mij vertellen? Op welke wijze heb ik niet goed voor mezelf, mijn lijf gezorgd? Welke gedachtes heb ik de afgelopen tijd gehad die niet goed voor me waren? In het gezelschap van welke mensen ben ik de afgelopen tijd geweest die mijn energie leegtrokken? Ben ik liefdevol en dankbaar geweest naar mijn lichaam, naar mezelf?
En naar binnengaan terwijl je pijn hebt, kan soms best lastig zijn. Want het lijkt alsof de pijn dan nog meer voelbaar is omdat je je erop focust. Maar dat lijkt maar zo! Echt naar binnen gaan, echt naar de pijn gaan en daar het werk doen, zorgt voor verlichting. Zorgt voor verlichting van je pijn. En daar zijn wel de antwoorden te vinden! Dus heerlijke meditaties gedaan om mijn lijf extra aandacht, extra liefde, extra dankbaarheid te geven. En een reis naar binnen om te kijken of er nog iets anders was wat mijn lijf me te vertellen had. Als dat zo was, ik heb het niet gehoord.
Ik kan het zelf
Één boodschap was heel helder, er was niets aan de hand dat mijn lijf niet zelf de baas kon en zou worden. En dan blijft er eigenlijk alleen maar acceptatie en overgave over. Acceptatie dat het lastig is. Acceptatie dat het niet uitkomt. Acceptatie dat ik rust moet nemen. Acceptatie dat ik een versnelling lager moet. Acceptatie dat ik me hieraan moet overgeven.
Nu, een week later, heb ik weer goed geslapen. Kan ik mijn haar weer in een fatsoenlijke staart doen (lekker belangrijk he) en is de pijn weg. Mijn lichaam is dit inderdaad zelf de baas geworden. Ik zeg niet dat JIJ dit op deze manier moet doen als je ergens pijn voelt, hè! Ga naar de dokter als dat je gerust stelt. Als ik het gevoel had gehad dat mijn eigen lijf dit niet ZELF op kon lossen, had ik dat misschien ook gedaan. Ik ben ook naar het ziekenhuis geweest toen ik mijn enkel brak en laatst met mijn zoon toen hij last had van zijn nek (na een aanrijding). Het is sowieso dan ZIJN lijf en HIJ wilde graag naar de dokter. Maar na een trauma, plotselinge gebeurtenis waarbij je dus een duidelijke aanwijsbare oorzaak hebt, zoek ik ook een arts op. Daarna beslis ik nog steeds wat ik met zijn informatie en advies doe, maar dan heb ik wel een second opinion, zeg maar. Haha.
Ik ben constant bezig met mijn lichaamswijsheid. En die vertelde mij dat mijn lijf dit zelf kon verwerken. Dat mijn lijf deze klacht zelf de baas kon worden. Als het contact tussen jou en je lijf niet zo goed is en je weet niet HOE je kan vertrouwen op je lichaamswijsheid, dan kan het op het moment dat je écht ergens pijn hebt, ontzettend lastig zijn om je daaraan ineens over te geven.
Dus train jezelf daarin op de momenten dat het goed gaat! Leer mediteren op een moment dat je geen klacht hebt. En leer te luisteren naar wat je lijf je te vertellen heeft op een moment dat je dit in alle rust kunt ontvangen.
Wil je hier meer van ervaren? Vraag dan mijn gratis meditatieserie aan “Liefde voor je lijf” of lees mijn gratis E-book “Lichaamswijsheid als leidraad”.
Nog geen reacties.