Het hoofd 

In de Oosterse Wereld gaat het er echt anders aan toe. In het ziekenhuis wordt gekeken naar je CHI (je kern), in bedrijven start de dag met een Tai Chi oefening, emoties worden onderkend en de acupunctuur vindt er zijn oorsprong.

Een uit- en aanknopje

In onze Westerse maatschappij van denken is het hoofd voor veel mensen wel het belangrijkste lichaamsdeel geworden! Ik herken het bij mezelf tot een jaar of 8 geleden. Ergens in mijn jeugd besloot ik dat het makkelijker was om al mijn gevoel weg te stoppen. Ergens had ik besloten dat het leven simpeler zou zijn als ik alleen volgens mijn verstand zou leven. Geen last van diepe dalen of grote pijn. Als beschermingsmechanisme dus. En ik was er goed in!! Wat er ook speelde in mijn leven, ik sliep ’s nachts als een roosje. Ik had een aan- en uitknopje voor mijn emoties en dat was heerlijk! Leuke dingen liet ik toe, en bij minder leuke dingen ging het knopje uit! En het werkte! Eerlijk waar. Jaren lang.

Ik noemde het een knopje, maar als ik achteraf terugkijk, zorgde mijn beschermingsmechanisme ervoor dat ik me terugtrok in mijn hoofd. Mijn emoties en mijn lijf uitschakelde om met de minder leuke dingen te dealen.

Tot ik op een gegeven moment besloot wat meer met mijn gevoel te gaan doen. Ik had op een vrijdagavond 45 minuten OVER en besloot dat DIT het moment was waarop ik alle gevoel toe zou laten. Want rationeel gezien, zou 45 minuten toch best genoeg moeten zijn. Het leek me serieus op dat moment een fantastisch idee. En zoniet, dan hadden we altijd nog dat knopje dat we uit konden zetten. Nou, dát liep een beetje anders! Overspoeld door allerlei dingen die ik jarenlang weggestopt had, huilde en huilde en huilde ik.

En dan komt het moment…..

En dat zie ik zo vaak om me heen gebeuren. Mensen die alleen vanuit hun hoofd leven. Alles beredeneren. Alles logisch willen en kunnen verklaren. En dan komt het moment van het prachtige gezegde:

Mijn hoofd zit vol

En als iemand dat zegt, dan geloof ik die persoon direct. Want dat hoofd is gemiddeld maar zo’n 1/8 deel van ons lijf! Dus om daar alles op te willen slaan. Alle informatie, alle emoties, alle spanning, alle vreugde. Dat kan wel eens te klein blijken te zijn! En dat is het bij veel mensen ook. Hoofdpijn, migraine, vermoeide ogen en ga zo maar door. Energie moet kunnen stromen! En als je alleen in je hoofd blijft zitten, kan dat niet. Met een ophoping van spanning tot gevolg. En allerlei klachten en kwalen weer als gevolg daarvan.

Ik bedacht net dat bij een baby de verhouding anders ligt. Daar maakt het hoofd verhoudingsgewijs een veel groter deel uit van het lijf. En als we dan ouder worden, dan wordt ons hoofd verhoudingsgewijs kleiner. Eigenlijk zouden we daar de lering uit moeten trekken dat we het ook minder moeten gaan gebruiken. Anders was die verhouding vast hetzelfde gebleven als toen we klein waren.

Maar terug naar de kwalen en klachten. Want omdat dat hoofd nog steeds maar 1/8 deel van het lichaam beslaat, breiden die klachten zich vaak uit naar de rest van ons lijf. Ons lijf geeft namelijk altijd signalen af! Altijd! Maar we luisteren vaak niet direct en soms pas zelfs heel laat. Wanneer we echt niet meer om een aandoening heen kunnen. Of met een burn out thuis komen te zitten. Wanneer we echt gedwongen worden om naar onszelf te kijken.

Een verademing

Ik heb na mijn huil-, huil-, huilbui ervoor gekozen om naar mijn gevoel te gaan kijken. Om te kijken wat de rest van mijn lijf te vertellen had. Om te kijken wat mijn emoties te vertellen hadden. En dat vond ik zo’n verademing. Voelen ipv alleen maar denken! Mijn verstand gebruiken én kijken wat iets met me doet!
En lukt dat 24-7. Uh nee, soms schiet ik echt weer volledig naar mijn hoofd. Soms heb ik ook het gevoel dat mijn hoofd weer overloopt. Gelukkig herken ik het nu snel. En gelukkig heb ik inmiddels wél de tools om het contact tussen hoofd en lijf heel snel weer te herstellen. En omdat ik zelf ervaren heb hoe heerlijk dat is, heb ik daar zelfs mijn missie van gemaakt. Mensen helpen weer een eenheid te vormen. Mensen helpen om die balans weer te herstellen. Door mensen even uit hun hoofd te halen en ze (soms voor de eerste keer) contact te laten maken met dat lijf. En mensen op die manier hun kracht weer terug te geven.

Dit is de eerste in een reeks van 10 blogs waarin ik steeds naar een ander deel van het lichaam kijk. En naar wat dat deel je te vertellen heeft.

Wil je zeker weten dat je mijn volgende blog ook kunt lezen, stuur me een mailtje. Dan zorg ik dat je deze krijgt!