Er een goeie neus voor hebben

Grappig is dat. Ik heb al 6 weken geschreven over allerlei lichaamsdelen. En ik bedacht deze week pas dat ik nog niets geschreven heb over een zintuig dat voor mij super belangrijk is! Namelijk, mijn neus. Af en toe schaam ik me ervoor, maar ik ruik écht overal aan! Of dat nou aan iets eetbaars is, aan mensen (incl mezelf) of ruimtes. Ik ruik. Soms zichtbaar, soms een beetje stiekem (omdat het niet overal even gepast is om als een hondje te sniffen).

En vroeger was ik me er eigenlijk niet eens echt van bewust dat ik het deed. Totdat ik na ging denken waarom ik bepaald eten niet lekker vind of bepaalde mensen niet mag. En waarom ik van sommige geuren zulke heerlijke herinneringen krijg.
Maar het is echt zo, er zijn gewoon mensen waar ik me niet zo prettig voel, puur vanwege hun geur. En dan hoeven ze absoluut niet te stinken, ze kunnen de meest heerlijke parfum of deo op hebben. Of van zichzelf verrukkelijk ruiken, maar iets in hun lichaamsgeur vind ik dan gewoon niet prettig om bij in de buurt te zijn. En daar koppel ik dan direct een gevoel aan. Oh, ik mag die persoon niet.

Die lichaamsgeur kan ook nog eens regelmatig veranderen. Afhankelijk van het dieet dat je volgt, je gezondheid of je leeftijd. Prachtig vind ik de onderzoeken met honden en bijen. Waarbij ze beide diersoorten ziektes op laten sporen door het gebruik van hun neus. Want bij verschillende aandoeningen, ziektes of stress verandert je geur. En zo’n hond heeft natuurlijk een neus die tig keer beter is dan die van ons (zelfs van die van mij haha). Verschillende aandoeningen hebben een verschillende geur.
Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik niet weet of mijn neus ook aandoeningen herkent en ik sommige mensen daarom niet zo prettig vind ruiken. Het zou wel handig zijn als ik iemand op de behandeltafel krijg en ik hoef alleen te ruiken waar een blokkade zit. Of dat een geur me precies vertelt waar iemands (emotionele of lichamelijke) pijn zit.
Op dit moment durf ik in ieder geval niet te zeggen dat mijn neus dat wél doet. Dus speelt er wellicht wat anders.

Roti!!

Want geuren roepen herinneringen op. Ik weet precies hoe de zaterdagmiddag van vroeger rook. Ik met mijn moeder samen op de bank, samen een film kijken. De geur van een pasgeboren baby brengt me direct weer terug naar mijn eigen jongetjes. En de geur van masala doet me watertanden naar mijn moeders roti (ik baalde altijd als ze deze masalakruiden voor een ander gerecht gebruikte, want mijn hersenen hadden allang een andere link gelegd!!)

Want dat is wat er gebeurt. Je neus vangt wat op en geeft een signaal af aan je hersenen. En je hersenen interpreteren dat als prettig, fijn, angstig, verdrietig of welke emotie het dan ook oproept. En je hersenen kunnen daar zelfs een waarheid van maken. Als je deze geur ruikt, dan is X het geval. Dus de juiste reactie is Y. Daar schuilt natuurlijk wel een gevaar in. Want je hersenen kunnen je ook valse informatie geven, valse herinneringen of verkeerde koppelingen leggen. Veronderstellingen, aannames doen. Dus misschien misleiden mijn hersenen me wel op het moment dat ik iemand niet lekker vind ruiken. Doet de geur me denken aan een vervelend speelkameraadje ooit en projecteer ik dat nu op een moeder van school.

Inteelt
Die misleiding van je hersenen heeft zeker ook een voordeel! Vanaf de pubertijd ga je je familieleden van het andere geslacht echt steeds viezer vinden ruiken. Het feromonenverhaal. Je naaste familieleden worden op deze manier super onaantrekkelijk voor je waardoor de natuur inteelt voorkomt. Zij zijn hoogstwaarschijnlijk niet compleet van geur veranderd (tenzij het een puberjongen is, geloof me, dán wel), maar de connectie die je hersenen maken wél.

Diezelfde feromonen zorgen er ook voor dat je een potentiële partner echt super super lekker vindt ruiken. Je realiseert je misschien niet dat het je neus is die voor de aantrekking zorgt , maar je neus vangt écht op of iemand een goede paringspartner is. Of er dus een goede match is tussen jullie genen om voor een sterk nageslacht te zorgen. Helaas kan je neus niet vertellen of de partner ook ná het paren nog zo geweldig is. En tja, Axe, Dove en Niveau zorgen er helaas ook nog eens voor dat er een hoop gemaskeerd wordt. Vandaar dat ik regelmatig zachtjes sta te snuiven als ik iemand ontmoet, om toch maar door die deoluchtjes heen te komen. En nee, niet omdat ik nou zo nodig op zoek ben naar een partner om mee te paren. Maar gewoon, ik denk om iemand te leren kennen. Man of vrouw, iemand geur lijkt me iets te vertellen. Wat dat “iets” dan precies is, weet ik niet. Maar het is een fijn hulpmiddel. Want dát is dan wel weer zo. Als ik iemand niet mag omdat ik de geur niet lekker vind, komt dat later altijd wel naar voren. Blijkt er een karaktertrek te zijn waar ik niet vrolijk van word of een eigenschap die ik verfoei. Jaja, als echte coach moet ik nu zeggen dat diegene iets spiegelt in mij waar ik nog werk heb. Maar ik kies er nu gewoon voor om te zeggen dat ik iemand gewoon niet lekker vind ruiken. En die persoon gewoon lekker niet mag. Net als spruitjes en peulvruchten! Beh!

Liefs Nina