Vlinders in mijn buik 

Ik vroeg me af waar dit gezegde vandaan komt. Want ja, ik weet wel dat je buik een heel belangrijk deel van het lichaam is. Je centrum, je kern bevindt zich daar. Je organen doen er hun werk, maar hoe komen die vlinders daar terecht.

Blijken helemaal geen vlinders te zijn! Heb ik vroeger écht écht gedacht. Heb als 12/13 jarige echt gezocht naar vlinders. Ik was namelijk pas 18 toen ik voor de eerste keer écht écht verliefd was. Hij heette Erik en ik kreeg knikkende knieën als ik maar dácht dat ik hem zag. Blonde haren, blauwe ogen, zucht…. smelt…. Voor die tijd waren mijn vriendinnen altijd al hevig verliefd, dus tja ik deed maar mee. En riep ook hard dat ik verliefd was. Maar zónder vlinders. Was dit het nou? Dat doen alsof? In die Bouquetreeks boekjes waren er toch echt vlinders (en zwaarden en lendenen). Ontbrak er iets bij mij? Rupsen, iets chemisch?

Opperste staat van paraatheid
En jawel hoor, het is gewoon iets neurologisch. Die hele vlinders. Er lopen een heleboel zenuwbanen tussen je hoofd en je buik. Je buik wordt daarom ook wel je 2e brein genoemd. En tussen die 2 gebieden vindt een levendige communicatie plaats. Voeg daar nog het stofje adrenaline aan toe en alles is verklaard. Adrenaline zorgt er namelijk voor dat we in opperste staat van paraatheid komen, zodat we kunnen vechten of vluchten. Die super alertheid vraagt wel dat er een heleboel bloed naar andere plekken wordt gepompt dan gewoonlijk, zoals naar ons hart en onze spieren. Onze pupillen vergroten zich zodat we per seconde meer beelden kunnen opnemen.
En er gaat dus veel minder bloed naar onze buik dan gewoonlijk. Dat wordt direct opgepikt door onze hersenen die dat vertalen in een soort vluchtige, bibberige kriebeltjes.

Adrenaline is dus dat stofje dat we aanmaken in stress situaties, maar kan echt voor grote problemen zorgen als de stress lang aanhoudt. Een grote is de burn out. Maar ook super lichamelijke klachten in je buik zoals een slechte vertering van je voedsel en een grotere opslag van vet (zou ik dus gewoon heel vaak verliefd zijn geweest…)

Voor de gek houden

De grap is dat onze hersenen het verschil niet weten tussen positieve en negatieve oorzaken van die adrenaline! Dus je voelt zo’n beetje hetzelfde wanneer je je lam schrikt als wanneer ik Erik zag. Wauw, dat biedt mogelijkheden. Want dat betekent dat ik mijn hersenen gewoon voor de gek kan houden! Dat betekent dat ik in een stress situatie dus gewoon tegen mijn hersenen kan zeggen dat het vlinders in mijn buik zijn. En dus met de gedachte aan blonde Erik gewoon mijn reactie op die mega-spin kan laten afnemen (ja, daar zit nog een klein fobietje). En dus ook mijn stressdag op kan laten lossen.

Door mijn hersenen te laten geloven dat ik me in een achtbaan bevind of een parachutesprong maak. Beide eindigen namelijk na een paar minuten. Dus als ik mijn hersenen vertel, terwijl er een boel adrenaline aangemaakt is, dat ik aan het einde van de stress situatie ben, dan neemt het niveau daadwerkelijk af! Probeer het maar eens. In de rij voor de kassa terwijl je je opwindt omdat je natuurlijk de langzaamste hebt uitgekozen terwijl je over 5 minuten het eten op tafel moet hebben. Of wanneer je one-of-those-days hebt (je weet wel, waarbij je eigenlijk terug in bed wil kruipen). Probeer eens of je door deze simpele oefening je adrenaline kunt laten zakken. Stel je voor dat je je in die achtbaan bevindt (of iets dat een beetje spannend is, maar niet super eng, gewoon genoeg om wat te voelen). Dat je de laatste bocht doorgaat en dat ie stopt. Dat de beugels omhoog gaan en jij weer veilig uitstapt. Op vaste grond. Lachend kijk je nog een keer achterom. En ja, inderdaad, lach erbij! Want ook daar weten je hersenen niet van of het nou echt of nep is.