Gisteren had ik een dag waarop ik het gevoel had dat ik faalde. Ik geef mijn lichaam op het gebied van voeding al een tijd precies dát waar het om vraagt. En ik begeleid mijn klanten om ook precies dát te doen. Dus niet meer eten omdat je je rot voelt, afgewezen, onzeker of welke emotie dan ook. En ook niet omdat het zooooo gezellig is en daar per definitie eten bij hoort. Alleen dát eten waar je lijf naar verlangt als brandstof om je processen draaiende te houden en nieuwe cellen te bouwen.
Gisteren had ik een off day. Ik voelde me rot, alleen en worstelde met een heleboel emoties. Mijn workshop in juli heeft nog niet zoveel aanmeldingen als ik zou willen. Een pagina van mijn website herschrijven leverde niet de perfecte proza op die ik nastreefde. En mijn liefdesleven……… tja… daar zou ik een heel apart blog aan kunnen wijden. En al die emoties leken gisteren te exploderen.
En dus startte ik mijn dag niet met mijn dagelijkse Aloe Vera darmboost. Vond ik mezelf op de bank met chocolate cookie dough pudding, gevolgd door s avonds naanbrood ipv zelfgemaakte groentesoep. En een ongelooflijke behoefte aan chocolade. Die ik niet in huis had, dus werd het een handje XXL hagelslag. Natuurlijk voelde ik me door dit eten niet beter. Lichamelijk niet, want dit was niet het voedsel waar mijn lichaam naar verlangde om die prachtig stralende huid jong te houden. Mijn buik deed pijn,
Maar ook emotioneel voelde ik me er nóg rotter door. Omdat ik het gevoel had dat ik faalde. Ik riep toch zo hard dat ik mijn lichaam alleen gaf waar het naar verlangde. Ik vertelde toch iedereen hoe belangrijk dit is. Wat zouden mijn klanten wel niet denken als ze me zouden zien. Haar programma werkt niet…….. moet je haar kijken. Ik zag mensen al weglopen en hun geld terugvragen.
En 30 juni werk ik als LOVE-coach mee (link) aan een Ladies Only event. Lekker dan, dat ik nu echt een heel heel lang blog zou kunnen schrijven over mezelf. En zo ontstond er een uit het verleden herkenbaar kringetje. Emotie – eten – nog rotter voelen- eten – emotie……….
Gelukkig kan ik mezelf er ook weer uithalen.
Wacht even……… als 1 van je “Eten wat je lijf wil”-klanten tegen je zou zeggen dat ze een off day hadden, zou je die dan compleet afbranden en vertellen dat ze gefaald hadden? Of zou je met ze gaan kijken naar de oorzaak en zorgen dat de emotie en het eten weer los van elkaar kwamen.
Wacht even…….. als 1 van de deelnemers op het LOVE event jouw verhaal zou vertellen, zou je haar dan zeggen dat ze faalt en beter kan gaan zitten?
Wacht even……… maakt de sh.t in je eigen leven niet juist dat je anderen kunt begrijpen zonder ze te veroordelen?
Wacht even…….. WIE bepaalt of je gefaald hebt? Is dat niet gewoon iets dat je tegen jezelf zegt, een overtuiging? Zelf-sabotage van de bovenste plank?
Wacht even…….. is jouw credo niet “talk to yourself like you would to somebody you love”?
Zou het zomaar kunnen zijn dat iemand zich herkent in jouw verhaal? Zou het zomaar kunnen dat je iemand kunt helpen door je verhaal te delen? Zou het zomaar kunnen dat je er iemand mee helpt doordat die zichzelf erna NIET meer voelt falen?
Want ik heb niet gefaald. I’m human. En dus heb ik wel eens een off day. PUNT!
Liefs Nina
Ps wil jij ook leren hoe je meer van jezelf kunt houden en jezelf geen verwijten meer maakt. Kijk eens bij mijn programma “Je innerlijke krachtbronnen”!
Nog geen reacties.